Terytorium

Tygrysy to samotnicy, dlatego też nie poszukują towarzystwa innych zwierząt tego samego gatunku. Nie są też jednak wrogo do siebie nastawione podczas przypadkowych spotkań. Tygrys jako drugi co do wielkości drapieżnik na świecie, potrzebuje ogromnego terytorium aby móc polować nie przyczyniając się zbytnio do wymarcia gatunków zwierzyny. Tygrysy nie mogą bezustannie pilnować granic swego terytorium, dlatego też zaznaczają swe terytorium zapachem. Mogą to być odchody, mocz wzbogacony wydzieliną zapachową, drapanie ziemi tylnimi łapami lub drapanie kory drzew. Mimo starań tygrysa, który co noc stara obejść całe swe terytorium często zdarza się tak, że deszcze szybko zacierają ślady zapachowe a na jednym terytorium żyją dwa lub trzy osobniki. Kiedy jakiś osobnik umiera ślady są szybko zamazywane ale jego byłe terytorium równie szybko zajmuje jakiś inny osobnik. Często bywa tak, że w skład terytorium samca wchodzą mniejsze 2 lub 3 terytoria samic. Jeśli jakaś samica urodzi młode to najprawdopodobniej w przyszłości zajmą peryferia jej terytorium.
W 1967 i 1981 roku przeprowadzono badania, które ustaliły wielkość terytoriów zależnie od ilości zwierzyny czy rodzaju siedliska. I tak : w wilgotnych lasach równikowych oraz stepach, które obfitują w zwierzynę samiec zajmuje teren równy około 60 km2 a samica o połowę mniej; na terenach byłego ZSRR gdzie występują lasy mieszane a pożywienia jest mało, samiec zajmuje teren 900 km2 a samica tylko 250 km2.
Wielkość terytoriów jest bardzo zmienna. W Indiach 10-15 tygrysów musi dzielić miedzy sobą teren równy 320 km2 a na przykład w Nepalu w Królewskim Parku Narodowym Chitawan na 1 tygrysa przypada 36 km2 terytorium. W Mandżurii natomiast jeden samiec ma do dyspozycji teren 4000 km2 a samica 1/8 tego terenu.